3 september 2015.

Op zaterdag 22 augustus vertrokken we naar Duitsland. Die eerste dag reden we 330 kilometer en overnachtten we op camping Wannetal in Warstein. Omdat het een aardige en rustige camping was bleven we er 4 nachten. We maakten er een boswandeling vonden een aantal geocaches en bekeken het oude stadje Soest. Het is even wennen dat de borden op de binnenwegen geel zijn, ik had het gevoel dat we een omleiding volgden.

Op donderdag arriveerden we in Saalendorf, in het mooie en door ons geliefde Zittauer Gebirgte. We zijn hier al vier keer eerder geweest in de afgelopen tien jaar. Maar de boerencamping (veehouderij) is veranderd, elke ochtend om zeven uur werden de tractoren en andere landbouwmachines gestart en het duurde minstens een kwartier voor ze vertrokken. Niet echt een rustige camping want ze reden de rest van de dag een aantal keren heen en weer. Men handelt nu ook in gier en als er weer een tank gevuld werd meurde dat over de hele camping.

Op vrijdag liepen we de Lausche, een prachtige en pittige wandeling over de top van de berg de Lausche op de grens van Duitsland en Tsjechie. Het is de hoogste berg van Duitsland ten oosten van de Elbe (793 meter). Bij de top vonden we onze 600ste geocache. Het is alleen maar klimmen, heel stevig, maar op de top geeft al dat gezwoeg een grote voldoening. Na de top gaat de weg in Tsjechie naar beneden, naar een dorpje met twee restaurantjes, steil, steil naar beneden. Na lang gedaald te zijn realiseerden we ons dat we de vorige keren dat we deze wandeling maakten nooit zo steil afdaalden en toen we goed om ons heen keken bleken we ook helemaal fout te zitten. Dus moesten we de steile, steile helling weer omhoog. Dat was pittig en goed voor spieren en longen. Weer terug bij de top vonden we al snel de goede weg en we lunchten in een ouderwets ingericht restaurantje. Albert nam een varkenspoot (haxe) en Tsjechisch bier.

We hadden langer in het Zittauer Gebirgte willen blijven maar vanwege het onrustige van de boerencamping vertrokken we op 30 augustus naar Polen. Die dag was het ruim 30 graden dus een goede reisdag vanwege de airco in de auto. Het stuk autoweg van de Duitse grens naar Wroclaw was saai, saaie weg, saai en vlak landschap. Maar zodra we bij Wroclaw de snelweg verlieten en naar het zuiden koersten werd het landschap mooier en heuvelachtiger. Hier ademt de herfst al in de bomen. De bladeren neigen naar geel en bruin.

Onderweg kregen we twee staaltjes Pools rijgedrag te zien. Op de snelweg zagen we een auto een auto-caravan combinatie aanvallen: eerst werd de combinatie naar de kant geduwd, daarna sneed de auto de combinatie en remde krachtig waarna hij nog een poosje links van de combinatie meereed en ander verkeer ophield. Later, op een provinciale weg met een rijbaan, werden we ingehaald door een busje wat na het inhalen links bleef rijden met knipperende lichten. Net voordat er tegemoetkomend verkeer aankwam ging hij pas naar rechts. Volgens onze camping eigenaar is dat laatste niet ongewoon.

We zijn op een eenvoudige camping, gerund door Nederlanders. Het ligt dicht bij de Tsjechische grens. We zijn de enige gasten.

Er zijn in dit gebied veel dorpjes en gehuchten. In het dichtstbijzijnde dorp, Miedzylesie, zijn drie supermarktjes en twee geldwisselkantoortjes, maar een cafeetje of een terrasje is er niet. De bakker verkoopt goed brood. Het brood hier is beter dan het Duitse brood. In mijn herinnering was het Duitse brood stevig, maar in de paar dagen dat we in Duitsland waren hebben we alleen slap brood gegeten. De broodverbeteraar heeft duidelijk ook Duitsland overwonnen. Een roggebrood was na vier dagen nog even ‚vers’ als bij aankoop. Maar in Polen is het brood steviger en smakelijker.

Op woensdag 2 september hebben we het stadje Klodzko bezocht. Aardig stadje met oude gebouwen in (volgens mij) Duitse bouwstijl en een aantal kronkelige, steile straatjes. We hebben er 4 geocaches gezocht maar geen van alle gevonden. Uit eten gaan is goedkoop, de porties zijn groot en de kwaliteit is goed (we zijn 2 keer uit eten geweest). De koffie is meestal goed en het gebak……. mmmmmmm.

De wegen in Polen

De snelwegen zijn goed geasfalteerd, het vervelende is dat een auto met caravan 80 km per uur mag en een vrachtwagen 90 km per uur en dat leidt tot irritaties. Er wordt streng op de snelheid (van buitenlanders) gelet en de boetes zijn niet mis. Door rood is al snel € 300,00. Alles wordt elektronisch bewaakt. Politie zie je nergens maar vaak hoor je sirenes. Buiten de snelwegen is het een puinhoop. Nergens zo slecht in Europa als in Polen. Ja ze worden gerepareerd maar er zit geen enkele structuur in. Asfalt wordt weggegraven 5 cm diep met een scherpe rand en dat laat men zo. Op veel andere plaatsen wordt wel gewerkt aan de weg en door gebrek aan organisatie leidt dat tot files. We deden er op 7 september j.l. 8 uur over om ca 300 km af te leggen. Om langs het stadje Klodzko te komen stonden we 1,5 uur in de file. Dat komt, bleek achteraf, dat het verkeer vanuit de stad de rotonde verstopte want zij hebben voorrang. Dus de auto’s (veel vrachtwagens) van de doorgaande weg moesten wachten. Af en toe kon er een tussen glippen en reed de hele file weer een plaatsje op. De Polen zijn harde werkers, maar er is geen organisatie. In een dorp mag je 50 km per uur rijden en twee huizen langs de weg is een dorp. Ik heb meer op mijn snelheidsmeter gekeken dan naar de omgeving. Als je met auto en caravan 80 km rijdt en je moet terug naar 50 km lukt dat niet binnen enkele meters en dan heb je de electronica die je afstraft. Ik ben benieuwd wat ik bij thuiskomst voor verrassingen vind.

Woensdag 9 september.

Sinds maandag zitten we op camping Jazy in Makow Podhalanski, ongeveer 60 kilometer ten zuiden van Krakau. Een kleine camping met een woning waarvan het dak zo op het oog elk moment naar beneden kan glijden en dat bewoond wordt door de campingeigenaars die in datzelfde pand gastenkamers verhuren. Vanmorgen trok ik het toilet door waarmee met veel geratel het deksel van de lage stortbak eraf rommelde en de vlotter niet meer op de juiste positie terug te hangen was. Ook Albert lukte het niet het ding te repareren, de campingdame was niet te vinden dus heeft Albert de kraan maar dichtgedraaid.

Er is hier wel goede WiFi, we ontvangen het zelfs in onze caravan.

Om hier te komen hebben we dus 8 uur over ca. 300 kilometer gedaan! Toen we om 17.00 uur op de camping aankwamen werd ons verteld dat er geen water was. Men was al aan het repareren, maar wanneer dat klaar kon zijn was onbekend. Misschien zou dat dagen gaan duren. We zijn daarom naar het dichtstbijzijnde dorp gereden en hebben bij een tankstation onze 2 jerrycans gevuld met water. We aten in een luxe restaurant (het enige dat open was), dat was ok maar niet goed, we hebben in Polen wel eenvoudiger en beter gegeten. Bij terugkomst op de camping bleek het water weer te stromen.

Hier heeft de herfst al voet aan de grond, bladeren vallen en de avondtemperatuur is onder de 10 graden.

Momenteel kunnen we geen serie foto' s sturen. We hebben onze nieuwe Apple meegenomen en we krijgen het niet voor elkaar om meer dan 1 foto tegelijkertijd te verzenden. Dus op foto' s vind je momenteel maar 1 foto. Als iemand weet hoe we meerdere foto's tegelijk kunnen versturen, horen we dat graag.

Albert en Corrie